مقاله:ازاکبرعبدی:تاثیرتربیت خانواده بررفتارکودکان ونقش آن درپیشگیری ازآسیبهای اجتماعی

باید درعین حال که خانواده را به عنوان یک نظام می شناسیم وتربیت را ازاصول اساسی  برای آن مدنظرقرارمی دهیم باید به اهمیت وتاثیرتربیت درروابط این نظام پی ببریم زیرا یک خانواده به عنوان یک نظام زمانی اعضایش مستحکم خواهدبود که براساس اصول تربیتی صحیح پایه گذاری شود(هنری ماسن 1370)

خانواده هامعمولا اززن ومردوتعدادی فرزند که روابطی بین آنها حکمفرماست تشکیل شده اند درسیستم خانواده چنانچه روابط هریک ازاعضا بادیگران دچاراختلال گردد دراین صورت کل سیستم خانواده دچارمشکل خواهدشد که گاهآدچارمشکلی خواهدشد که جبران آن ها سخت وبعضآ غیرقابل ممکن می باشد دراین میان والدین وکوچک ترین اعضای  خانواده که فرزندان وکودکان باشند بیشترتحت تاثیر قرارخواهندگرفت،دراین میان والدین باید یک سیستم تربیتی مناسبی رادرنظام خانواده پایه گذاری کنند تاازایجاد چنین مشکلاتی جلوگیری کندبه همین دلیل اختلافات والدین نه تنها نهال تربیتی مناسب رادرمحیط خانواده ریشه کن می کند بلکه فرزندان را بااین گونه مشکلات آشنا می کنددرحالی که والدین می بایست به جای اینگونه اختلافات فرزندانشان رابه نحواحسن تربیت کنند به عنوان مثال بابررسی هایی که درسالهای اخیر درزمینه مشکلات دانش آموزان صورت گرفته مشخص شده است که بخش اعظم مشکلات آنها ریشه های خانوادگی داشته واینگونه کودکان حامل عوارض وآسیبهای خانوادگی به فضای مدرسه می باشند طبیعی است تمام این رفتارها وشکلات  ازتربیت ناصحیح آنها واختلافات والدین به جای توجه به آنها وتربیت کردنشان  ناشی می شود به همین علت  به تربیت وتاثیر بسیارفراوآن دررفتارهای فرزندان درداخل ویاخارج ازمحیط خانواده می توانیم پی ببریم(اصغری پور،1387)

لذاخانواده ومحیط تربیتی آن مهمترین عامل سازنده شخصیت کودک  است  کودکان سالهای اولیه عمرخودشان راکه ازنظرتربیتی مهمترین سالهای زندگی آنان بشمارمی آید درمحیط خانواده سپری می کنند به همین دلیل موضوع تربیت فرزندان راباید دراین مقطع کاملا جدی گرفت دلیل آن هم این است اگروالدین دراین دوره موضوع بسیارمهم  تربیت کودکان را ساده فرض نمایند ودراین امرسهل انگاری کنند باید انتظار رفتارهای ناصحیح وخلاف هنجارهای جامعه راازکودکان داشته باشیم بنابراین باتوجه به مراتب فوق اهمیت تربیت درزمان کودکی وظرافتها وحساسیتهای ان را درزیرسایه وچتر والدین گرامی راکاملا در می یابیم.

چون تربیت ازحیاتی ترین ابعادزندگی انسان است ودرپرتوآن، انسان به سعادت ابدی ومطلوب نائل می شود.ودرهمین راستا بزرگ مربی اسلام ، مولای متقیان حضرت علی (ع )درکلام گهربارخود بارها وبارها ازاین موضوع وامربسیارمهم واساسی پرده برداشته وآثارمثبت تربیت صحیح کودکان وهمچنین آثاروتبعات منفی بی توجهی  دراین زمینه  را برای ما انسانها وخصوصآ پیروان مکتب انسان سازاسلام وقران کریم واهل البیت علیم السلام را بیان فرموده اند،امام( علی علیه السلام)ثمره ونتیجه تربیت درست وصحیح را تربیت فرزندصالح  وپیامدهای بی توجهی به این امرخطیررا رشد یافتن  فرزند ناصالح برشمرده وبرای هریک ازاین دو،آثارونتایج مثبت ومنفی بیان فرمودند،آن امام رئوف ومهربان ثمره تربیت فرزندصالح راانس وآرامش والدین دانسته است بنابراین اگرمامیخواهیم فرزندانی صالح جامعه پذیروبدورازرفتارهای پرخطرودارای سلامت روانی و...داشته باشیم بایدوالدین ارتباطی گرم وصمیمی وتوام باعشق باهم داشته  وازدعواهای شبانه روزی که سبب افسردگی،گوشه گیری ،پرخاشگری ،کاهش اعتمادبه نفس ودیگر آسیبها که بی شک میتوان گفت که آثاروتبعات آن کمترازطلاق نمی باشدو می‌تواند تأثیرات ناسالمی بر ابعاد مختلف رشد و تکامل فرزندان خصوصآ رشد شخصیتی آنان داشته باشدجدا پرهیزنمایندچون اگر زن و شوهر در طول زندگی از راهکارهای پیشگیری از اختلافات از جمله مدارا، سازگاری ، گفتگوی سالم و متقابل ومهارت ارتباطی درست،‌ رفق ... استفاده کنند هیچگاه زمانی نخواهد رسید که شاهد فرزندانی بیمار، مبتلا به اختلالات شخصیتی و نا موفق در زندگی آینده باشیم زیراارتباط درست والدین با هم، احترام و عشقی و گرمیی که به این روابط حکم‌فرماست، رکن اصلی و محور تأمین‌کننده‌ سلامت.اعضای خانواده وبه تبع آن سلامت جامعه  باحداقل آسیبهای اجتماعی وفرهنگی می باشد

تهیه کننده:اکبرعبدی کارشناس ومشاورفرهنگی معاونت اجتماعی وپیشگیری ازوقوع  جرم دادگستری کل استان کرمانشاه