هیچ وقت طعم بازنشستگی را نچشیدم

داود امیدی کیا، در سال 1334 به دنیا آمده و بازنشسته مدیریت منابع آب ایران است. او که از سال 85 بازنشسته شده، به گفته خودش، طعم بازنشستگی، به مفهوم جداافتادن از تلاش و فعالیت، را هرگز نچشیده است.

داود امیدی کیا، در سال 1334 به دنیا آمده و بازنشسته مدیریت منابع آب ایران است. او که از سال 85 بازنشسته شده، به گفته خودش، طعم بازنشستگی، به مفهوم جداافتادن از تلاش و فعالیت، را هرگز نچشیده است.

امیدی کیا در گفتگو با اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، درباره آغاز دوران فعالیت های اجتماعی اش چنین می گوید: یک ماه بعد از بازنشستگی به یکی از سراهای محله پا گذاشتم تا با آنها همکاری کنم. در آنجا یک تیم واکنش اضطراری محله را تشکیل دادم و بعد از آن وارد هلال احمر شدم.

او که با عضویت در سازمان داوطلبان هلال احمر از سال 1387 عملا وارد هلال احمر شده است، حالا پس از 11 سال به عنوان نجاتگر مشغول به کار است و در حوادث، مانورها، عملیات و بخش آموزشی فعالیت می کند.

این داوطلب هلال احمر که حضور فعالی در حادثه زلزله کرمانشاه داشته است، می گوید: در این حادثه در بخش پشتیبانی عملیات از پایگاه ستاد بحران منطقه 10 تهران حضور داشتم.

امیدی کیا تمام وقتش را به صورت داوطلبانه در هلال احمر منطقه می گذراند و تنها چیزهایی که در این سالها دریافت کرده است، لوح های تقدیری است که مدیران و دبیرکل هلال احمر به او تقدیم کرده اند.